karanlık

kendimi duymak istemediğim bir karanlığın ortasındayım
kulak çınlamam ve ben odaları dinliyoruz
binlerce insanın gürültüsünü araba seslerini
özümsüyoruz
ne demek istiyor bu insanlar diye anlamaya çalışıyoruz
geçmişin izlerini yok etmeye
anıları silmeye
ve her zamanki gibi yeni bir başlangıç istiyoruz
bıkmadan utanmadan sıkılmadan
hayata karşı yüzsüzlüğümüzü bariz ediyoruz
gurursuzuz
kenara çekilip düşünmüyoruz
neden böyleyim diyemiyoruz
ne istiyorum diye sormuyoruz kendimize
bekliyoruz sadece düşünmeden
hayat ne getirecek diye bekliyoruz
bi amaç olmadan katıksız kuralları dinleyerek
kadere inanıyoruz
kaderi kendimiz çizebileceğimize inanmıyoruz
dinliyoruz
insanların düşüncelerine önem verirmiş gibi gözüküyoruz
dergileri gazeteleri okuyoruz
çünki birileri seni dürtüklemezse
senin bir fikrin yok
eziliyoruz
duygusallığı bir eziklik zannediyoruz
ve yeniliyoruz
karşı çıkamıyoruz
karşı çıkmaya çalışanlar ise
gerçek mutluluğu bulanlar
ve yalnız kalanlar
hangi kategorideyim bilmiyorum
ama uğraşmıyorum
artık ne olacaksa olsun bir köşede kalacaksamda
mutlu olacaksamda
öleceksemde
ve sen her kimsen
ya gel artık yada bekletme beni
kalbim izin vermiyor başkasına gitmeye
ölemiyorum uyuyamıyorum günlerce
mutsuz bakışlarımı empoze ediyorum insanlara
polyanna gibi gezen
iyilik meleği insanlara mutsuz bakışlar atıyorum
göz kapaklarımı yavaşca açıp kapıyorum
ve uyumaya çalışıyorum