hayat bana yalnız kalmam için ders veriyor
bölüm bölüm 
hece hece 
arada tenefüse geçiyoruz
mutluluk tenefüsleri 
güzel ve yalaka insanları görme tenefüsü 
fazla sürmüyor zaten 
cimri davranıyor bana hayat 
en kısası 
ve acımasız olanı 
eğer uzarsa canım yanar biliyorum 
nereye kadar sürecek bunlar bilmiyorum . 
galiba hayatımın pek değeri yok 
yaşamak için bi neden yok 
ölmek içinde bi neden yok 
en başa dönmek 
keşke ilk günki kadar kolay olsa 
herşeye sıfırdan başlamak 
bilmiyorum . 
çekilecek bir sürü fotoğrafın olması 
insanı heyecanlandırıyor
tam tersine de 
hüzüne boğabiliyor 
boş bir arsada 
yüksek sesle bağırmak gibi 
yada bir çukurda mahsur kalmak gibi 
sesini kimsenin duymaması gibi 
içindeki fırtınaların dinmeyecek olması 
elimden gözümden sakındığım sen.