en kötüsü

aslına bakarsan en kötüsü sabaha yalnız uyanmak değil .
en kötüsü senin sabaha yalnız uyanmadığını bilmektir.
mutlu olduğunu görmektir bazen umut .
geceler benim deyip onlara sarılabilmek.
şehrin boş da olabildiğini görebilmektir.
gerçeklerin can sıkmadığını bilebilmek .
kendini alıştırmak ben burada iyiyime alışmak
kimseye aldırmamak
filmlerde aramak mutluluğu
onlar için üzülüp hüzünlenmek
bilerek acı çekmek
kısa hüzün sonrası farkındalık
oradaki oyuncuların bile bunu canlandırdığı
bir gerçek
ve bunlar bir hayal
gerçekten tek kalmak .
hiç ısınmayan ellerim
yazın ortasında bile soğuk soğuk terleyen
belli ki birine ihtiyacı var
fakat
beklemeliyiz dostum
beklemeliyiz
her şeyin sonu olduğu gibi
sende alışacaksın
yastığa tek başına sarılmaya .
bir bankta ıssız başına ölmek .
hissiz ve acısız.
ikimize bu kalacak
hiç bir şeyden emin değilim
ama bana bu olacak
büyük hüzün ve kederler içinde
adı anılmayacak bir kentte
soğuk ve hiç ısınmayan bir tepede
yalnızlığımı sürdürmeye devam edeceğim
ve kimseye güvenmemeye