paylaşmam gerek birilerine sesimi duyurmam gerek

ve sonsuz mutlulukların sadece dizilerde , çekilmiş fotoğraflarda olduğunu anladık .
duygusal fotoğrafların bile maddi amaç güttüğünü fark ettiğiniz an her şey çözülmüştür.
buzlar erimeye başlamıştır. Gerçeklerle karşı karşıya kalmışsınızdır .
hayatınızda kimseye güvenemeyeceğinizi anladınız . Tebrikler ! Artık hayatınıza kimseyi
almayacaksınız ve bohem bir hayat süreceksiniz zannediyorsunuz değil mi ? Orada dur
tekrardan inanmaya güvenmeye çalışacaksın tekrardan etkileneceksin . Ve etkilendiğin kişiden
bir süre sonra sıkılacaksın paylaşaccak bir şey kalmayınca napıyorum ben diyeceksin .
Bu bir kısır döngü değil korkma sadece kalbin yorulup artık yapamayacağını anladığın zaman
duracaksın . Dönüp arkana baktığında pişmanlıklarından başka bir şey kalmayacak . Eskiler eskiler
ne kadar derin bir cümle değil mi ? Aşkların , yakın dostlukların , kavgaların , en büyük
mutlulukların , depresyonların ... Koca bir hayat nasılda geçiyor değil mi ? Ben size en güzelini
söyleyeceğim . "Duygularınızı körleştirin" evet yanlış duymadınız körleştirin . Körleştirinki
acılar yüreğinizi burkmasın , mutlulukları hissedip özlemeyin , anıları hatırlamayın ,
sadece bu .
sadece bu ...

artık hissedemiyorum seni
neredesin
neden ellerini tutamıyorum
neden gözlerine bakıp seni sevdiğimi söyleyemiyorum
bir çok sorunun cevabı nerede
saklandığım sayfalar
artık koruyamıyor beni
kalelerim düşüyor artık
kalkamayacak şekilde düşmeye başladı
ölü sayısı git gide artıyor
düşmez zannettiğim kalelerim birer birer parçalanıyor
beni zorla öldürmeye çalışıyorlar
elleri ile boğazımdan tutup
duvara yapıştırıyorlar
hala direnmeye çalışıyorum
daha ne kadar buna dayanabilirim
bilmiyorum.
güzellikleri görmekten acizim artık
miğde bulantısından yaşlanacağım sanırım
dışım 20 gibi gözüksede
içim ölmüş bir hayvanın bedeninden daha beter
hissizim artık
duygusuzum
nefret edemiyorum ,  içime çekemiyorum , kokunun üstüme sinmesine izin veremiyorum
duvarları izlemek gerçekten güzel bir tercih değilmiş
bunun farkına varıyorum
kaçmak mı ? nereye kadar kaçmak , kime kadar kaçmak
unutuncaya kadar mı
kahretsin unutamıyorum hiç birşeyi
bir ormanın başında bekleyip
içeri girememek benim hayallerim
yatağına yorganından başkasını alamamak benim umutlarım
kumsalda uzanıp dalgalara kendini dalgalara bırakamamak benim beyazlıklarım
içtiğim her birada adını sayıklamak anılarım
bir çocuğu sevememek benim hüznüm
uzaklara gidememek korkum